De termen starter en start-up worden door verschillende partijen verschillend gebruikt en geïnterpreteerd. De term  starter is van toepassing op élk nieuw ondernemingsinitiatief. Met de term start-up wordt vaak een specifieke groep van op innovatie gebaseerde starters aangeduid: een nieuw bedrijf rond een innovatief product of dienst, bedrijfsproces of een platform, vaak ontstaan omdat men een bepaalde marktbehoefte ziet waaraan men tegemoet wil komen.

Het begin van de onderneming. Accent ligt op het vervolmaken van het product en de marktintroductie. Deze fase vereist grote investeringen in tijd en geld. Winst maken lukt in deze fase niet of nauwelijks. Financiers beschouwen vaak ondernemingen <2 jaar in de startfase. Kenmerkend is dat er nog weinig basis is voor continuïteit op lange termijn.
Voor de hand liggende financieringsmogelijkheden zijn: eigen geld, subsidies, informal investor (business angel), Qredits. Maar ook nieuwe financiers als crowdfunding, sommige factormaatschappijen en direct lenders. Banken zijn in deze fase terughoudend

Het bewust combineren van verschillende geldverstrekkers binnen één financieringsronde.

Solvabiliteit is de hoeveelheid eigen vermogen ten opzichte van het balanstotaal van een onderneming.

Zie creditrating

Geld dat aan een onderneming ter beschikking is gesteld dat, ongeacht de gang van zaken van het bedrijf, terugbetaald dient te worden. Voorbeelden zijn alle leningen, kredieten, factoring, leasing.

De vermogensbestanddelen binnen een onderneming die permanent en semipermanent ter beschikking zijn gesteld. Een voorbeeld van permanent vermogen is eigen vermogen, een voorbeeld van semi permanent vermogen is de achtergestelde lening. In geval van betalingsproblemen of faillissement komen de verstrekkers van het risicodragend vermogen als laatste aan de beurt om te worden terugbetaald. Zij dragen zo het risico van de onderneming.

Zie ICR

Afgekort ROM. Is een specifieke variant van de participatiemaatschappij. In Nederland wordt met een ROM een investeringsmaatschappij aangeduid met als aandeelhouders het rijk (in praktijk: het Ministerie van Economische Zaken) en de provincies waarin betreffende ROM  is gevestigd. ROM’s hebben, in afwijking van particuliere participatiemaatschappijen, specifieke kenmerken en doelstellingen teneinde de regionale economische structuur te versterken. Zij hebben 4 hoofdtaken, namelijk:

1. participatie en beheer (investeren in particuliere ondernemingen)

2. ontwikkeling en innovatie bevorderen.

3. investeringsbevordering: buitenlandse bedrijven binnenhalen en voorkomen dat Nederlandse bedrijven naar het buitenland vertrekken.

4. herstructurering en ontwikkeling van bedrijventerreinen

Letterlijk: privaat vermogen. Het is de benaming voor investeerders die buiten de aandelenbeurs om financieel in bedrijven participeren. Voorbeelden zijn participatiemaatschappijen, informal investors en venture capitalists.